" ผมสงสัยอยู่ว่า ทำไมจึงเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ เป็นอย่างสัตว์ป่าสักตัวหนึ่ง สัตว์โทน อยู่ตามลำพังในป่า หิวก็กิน เหนื่อยก็นอน
ไม่ต้องกินสิ่งที่ไม่อยากกิน ไม่ต้องนอนในที่ๆไม่อยากนอน ไม่ต้องเชื่อในเรื่องที่ไม่อยากเชื่อ" .... มาโนช พุฒตาล ...
แม๊...มันแทงใจดำดังฉึกจริงๆเลยครับทั่น Wat ขอซื้อไป Quote ต่อเหอะ : )
เอาจริงๆ ผมว่านี่คือสิ่งที่อยู่ในใจของคนที่เป็นลูกจ้างทั้งหลาย อย่างน้อยๆก็ 90% ขึ้นละกัน ที่ฝันว่าสักวันหนึ่ง จะมีโอกาสทำอะไรๆตามใจตัวเอง ไม่ต้องทนฟังคนโน้น ไม่ต้องทนเอาใจคนนี้ ฯลฯ
...แต่ความเป็นจริง มันยังอยู่อีกไกล...
ทางออกที่พอจะเข้าท่าหน่อย ก็คือหางานอดิเรกอะไรซักอย่างทำ อย่างน้อยก็ได้มีโอกาสทำอะไรตามใจตัวเอง 100% บ้าง
(ผมนี่แหละ บางวัน นั่งทำงานนิ่งๆในออฟฟิศแท้ๆ รู้สึกเหนื่อยปางตาย แต่พอกลับบ้าน ไปนั่งตัดนั่งทำงานเทเลซีนให้ลูกค้า ถึงดึกดื่นเที่ยงคืน ไม่ยักกะเหนื่อยแฮะ อิอิอิ)
ปอลอ เพิ่งรู้ว่าทั่น Wat นี่ก็แฟนเพลง Classic Rock ระดับในตำนานทั้งหลายเหมือนกัน ^^v