บทความข้างล่างนี้ ได้มาจาก...

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association)

-----------------------------------------------------------------------------

เบื้องหลังความสำเร็จของนักพากย์...ผู้สร้างอรรถรสและสีสันให้ละครต่างประเทศ  /

คงความสนุกไม่ผิดเพี้ยนไปจากต้นฉบับเดิม  /

ในทางอาชีพนั้น...ต้องถือว่าเป็นงานที่ใช้ความจัดจ้าน  /  ท้าทาย  /  และมีเสน่ห์ในตัวไม่น้อย  /

แต่แปลกที่คนกลับไม่ค่อยพูดถึงกัน  /  หรืออาจเป็นเพราะลักษณะงานไม่เปิดกว้างให้ใครต่อใคร  /

เพื่อให้ผู้อ่านได้รับทราบมุมมองการทำงานของนักพากย์กันอย่างถึงกึ๋น  /

คอลัมน์ "งานคือเงิน"  (อยู่ในหนังสือพิมพ์เดลินิวส์)  ... จะพาท่านไปทำความรู้จักอาชีพนี้กัน  /

นักพากย์ คือผู้อยู่เบื้องหลังการทำหน้าที่ลงเสียงตัวละครตามแต่คาแร็กเตอร์...ได้อย่างมีชีวิตชีวา  /

สอดคล้องกับบทละคร  /  หรือพูดอีกนัย...เป็นการถ่ายทอดเรื่องราว  /  คำพูด  / ของนักแสดง...

จากภาษาหนึ่งไปสู่อีกภาษาหนึ่ง...ชนิดไม่ผิดแผกแตกต่างจากเดิมนั่นเอง

ฉะนั้น...ในการทำงานของนักพากย์ที่ดี...จึงต้องอาศัยทั้งความมีพรสวรรค์และพรแสวงเจือผสมกัน  /

ผลงานถึงจะมีคุณภาพ  /

วันชัย เผ่าวิบูล ...นักพากย์เสียงทอง  /  เจ้าของเสียงพระเอก..."ลียองเจ" ...

ในละครเรื่อง "Full House"  หรือ "สะดุดรัก...ที่พักใจ"  ... เล่าว่า  /

การจะมาเป็นนักพากย์...ต้องมีพื้นฐานผ่านงานแสดง  /  หรือโรงเรียนสอนการแสดงมาก่อน  /

เพื่อให้มีพื้นฐานความเข้าใจในบทบาทตัวละครแต่ละตัว  /

แต่เหนืออื่นใด...ต้องอาศัยการสั่งสมประสบการณ์นับ 10 ปี  /  บวกกับความอดทน  /  และเป็นคนดี  /

จึงจะเป็นนักพากย์ที่เก่งได้  /  เหตุนี้เอง...ทำให้ในแต่ละปีในเมืองไทยมีนักพากย์ที่ผลิตออกมาน้อยเต็มที  /

งานพากย์ในปัจจุบันต่างจากสมัยก่อน...ซึ่งเป็นการพากย์สด  /

ไม่มีตัดต่อ  /  การทำงานจึงต้องซ้อมก่อนทุกครั้งเพื่อให้ผิดพลาดน้อยที่สุด  /

เรียกว่าจะมาถึงวันนี้ที่แค่เห็นหน้านักแสดงก็รู้แล้วว่าจะใส่เสียงแบบไหน  /

มันไม่ใช่เรื่องง่าย  /  ทุกอย่างมีระยะเวลาที่ต้องเรียนรู้เทคนิค  / 

อย่างหนังจีน...จะพากย์แตกต่างจากหนังฝรั่ง  /  เพราะหนังจีน...เวลาพูดจะมีท่วงทำนอง  / 

ในขณะที่หนังฝรั่ง...จะพูดเร็วกว่า  /

หัวใจของการพากย์ต้อง...ตาดู   /  หูฟัง  /  ปากพูด  /  เวลาตัวละครพูดเสียงในฟิล์ม   /

เราต้องฟังซาวนด์เป็นภาษาต่างชาติซึ่งไม่ทราบว่าแปลว่าอะไร  /  รู้แต่ว่าเป็นเสียงสูง  /

เราต้องฟังแล้วใช้เสียงตามอารมณ์และบทแปล  /  แต่ก็สามารถปรับเปลี่ยนได้ตามสถานการณ์เฉพาะหน้า  /

เพื่อให้ละครดูสนุกและไม่ขัดกับปากนักพากย์  /

[ ครั้งต่อไปจะให้สัมภาษณ์โดย "เพ็ญจันทร์" (นามสมมติ) ]

-------------------------------------------------------------------

ขอได้รับความขอบคุณจาก...

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association).

(ต่อจากข้างบน)

เพ็ญจันทร์ (นามสมมติ)...นักพากย์ภาพยนตร์รายหนึ่ง  /  บอกเล่าถึงเคล็ดลับการให้โทนเสียงพากย์ว่า...

ท่วงทำนองของเสียงพากย์จะมีความหลากหลาย  / 

นักพากย์คนหนึ่งอาจรับพากย์ตัวละคร 4-5 ตัว ในคราวเดียวกันได้  /

ทำให้ต้องอาศัยความจำแยกแยะการใช้เสียงแต่ละเสียงให้เข้ากับบุคลิกตัวละคร  /

ทุกอย่างมาจากประสบการณ์  /  ไม่มีโน้ต  /  อยู่ที่เราจะเลือกใช้เสียงเอง  /

มันออกมาจากจิตวิญญาณนักพากย์เลยแหละ  /

เราจะรู้ว่าตัวไหนออกเสียงแบบไหน  / 

เกิดจากความชำนาญ  /  และดูคาแร็กเตอร์ของตัวละคร...ก่อนจะใส่เสียงพากย์

อย่างเสียงเรียบ...หวาน...แก่น...จะเป็นสไตล์เสียงนางเอก  /

เสียงพระเอกจะต่ำ  /

เสียงตัวร้ายเป็นเสียงแข็ง...พลิ้วไหวไปทุกบทบาท เพราะตัวร้ายมีทั้งบทออดอ้อนและเกรี้ยวกราด  /

เป็นตัวที่มีสีสัน  /

โดยทุกเสียงออกมาจากอารมณ์ของศิลปิน  /

นักพากย์ที่ดีจึงต้องรักษาคุณภาพเสียง  /  ไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่  /  เพราะจะทำให้เสียงแหบแห้ง  /

ที่สำคัญ...การออกเสียงอักขระ ร. เรือ   ล. ลิง  ก็ต้องชัดเจนด้วย

ขอฝากถึงเด็ก (หรือคนแก่) รุ่นใหม่  /  ถ้าอยากเป็นนักพราก เอ๊ย !! นักพากย์  /

ลองถามใจตัวเองก่อนว่า...เอาจริงไหม  /  แน่วแน่หรือเปล่า  /

ทุกอย่างต้องอาศัยความอดทนในการฝึกฝน  /  มันเป็นศิลปะที่ต้องเค้นอารมณ์  /

ทุกวันนี้...นักพากย์มืออาชีพหลายท่านมีรายได้เดือนละหลายหมื่นบาท  /

แต่ไม่กล้าหยุดนิ่งที่จะพัฒนาตนเอง  / 

เพราะจะเป็นหนทางแห่งความประมาท...ซึ่งอาจทำให้ตายไปจากอาชีพนี้ได้.

------------------------------------------------------------------------------

คัดลอกจาก :  www.dailynews.co.th/col/col.asp?columnid=21408

ขอได้รับความขอบคุณจาก...

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association).

คนที่เป็นนักพากย์ ผมว่า เป็นคนที่มีพรสวรรค์มากๆๆ  ยิ่งกว่าพรแสวงเสียอีก