บทความข้างล่างนี้...ได้มาจาก "สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association).

สนทนาพาที - วิถีนักพากย์

วิทยากร

1.  คุณพงศ์พันธุ์ เจียมเชาวลิต - นักพากย์จาก...ทีมพันธมิตร

2.  คุณเกรียงศักดิ์ เหรียญทอง (หรือ อู๋ วิดีโอ) - นักพากย์จาก CVD   เจ้าของเสียง "ฉลาม...บุก"

3.  คุณมิ่งขวัญ เจียประเสริฐ -  อาจารย์นักพากย์จาก เจนเอ็กซ์ อคาเดมี่

คุณพงศ์พันธุ์ฯ - การพากย์ยังจำเป็นต้องมีอยู่ เนื่องจากเป็นการอนุรักษ์ภาษาไทย เป็นสื่อของศิลปะแขนงหนึ่ง

คุณเกรียงศักดิ์ฯ - ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีความไพเราะ

คุณมิ่งขวัญฯ - ภาษาไทยมีระดับชั้นของภาษา เช่น เมื่อผู้น้อยพูดกับผู้ใหญ่

การพากย์ภาพยนตร์ยังคงต้องมีอยู่เพราะ :

1. ประเทศไทยไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง

2. ผู้ชมภาพยนตร์ที่อาวุโสหรือผู้เยาว์จะอ่าน SubTitle (คำบรรยายใต้ภาพยนตร์) ไม่ทัน

3. ในประเทศไทย โดยเฉพาะในต่างจังหวัด ยังมีผู้ที่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษอยู่มาก

คุณสมบัติของนักพากย์

1. พื้นฐานในการอ่านภาษาไทยชัดเจน แตกฉาน

2. คุณภาพเสียงดี มีความชัดเจน

3. มีความตั้งใจจริง และใจรัก

คุณเกรียงศักดิ์ฯ หรือ อู๋ วิดีโอ  ให้การยอมรับว่า ...

"อาชีพนักร้องลูกทุ่งเป็นอาชีพเดียวเท่านั้น ที่ใช้ภาษาไทยชัดเจนและถูกต้องที่สุด

ส่วนอาชีพนักพากย์นั้น ยังมีการใช้ภาษาไทยผิดพลาดอยู่มาก"

คุณพงศ์พันธุ์ฯ ให้คำแนะนำว่า อย่ากังวลว่าเสียงของตนจะไม่ดี แต่ให้เน้นที่อารมณ์ของตัวละคร

โดยอิงเสียงตามต้นฉบับ

คุณมิ่งขวัญฯ  กล่าวว่า ต้องบังคับเสียงของตัวละครแต่ละตัวให้คงที่

การพากย์ภาพยนตร์มี 2 ระบบ :

1. ระบบเก่า  ซึ่งจะดูตามบุคลิกของตัวละคร คือ

• พระเอกต้องเสียงหล่อ  นางเอกต้องเสียงสวย
• คนตัวเล็กเสียงแหลม  คนตัวใหญ่เสียงต่ำ

2. ระบบแคสติ้งหรือคัดเลือกเสียง (Casting)

ปัจจุบันโรงภาพยนตร์จะใช้ระบบนี้ คือ

• จะมีการคัดเลือกเสียงไว้ 3 เสียง
• แล้วส่งไปต่างประเทศ เพื่ออนุมัติ  ทั้งนี้ แล้วแต่ว่าทางบริษัทเจ้าของภาพยนตร์ต้องการให้ Casting ตัวละครตัวใด  ผลของงานในระบบนี้ทำให้พระเอก-นางเอก ไม่จำเป็นต้องมีเสียงหล่อ-เสียงสวย (คือไม่เข้าตามเงื่อนไขแบบระบบเก่า)  แต่ระบบนี้ ผู้ชมภาพยนตร์มักจะไม่นิยม

อารมณ์ของนักพากย์

นักพากย์ต้องอินกับตัวละคร  นักพากย์ต้องทิ้งอารมณ์ส่วนตัวไปให้หมด การทำงานต้องเป็นทีมเวิร์ค (ห้ามสาย

ห้ามป่วย  และถ้าเป็นไปได้ "ห้ามตาย" ด้วย

แบบของงานพากย์

1/2  งานวิดีโอ หรืองานโทรทัศน์

2/2  งานในโรงภาพยนตร์

1/2 งานวิดีโอ หรืองานโทรทัศน์

ขั้นตอนที่ 1 ---  แปลบท (ต้องแปลบทให้สัมพันธ์กับงานพากย์ด้วย)

ขั้นตอนที่ 2 ---  หัวหน้าทีมพากย์จะแบ่งตัวนักพากย์

ขั้นตอนที่ 3 ---  นักพากย์แต่ละท่านจะขีดเส้นใต้ตัวบทสำหรับตัวละครที่ตนเองรับผิดชอบอยู่

ขั้นตอนที่ 4 ---  ทำความเข้าใจกับบท

นักพากย์ภาพยนตร์จะได้บทภาพยนตร์ก่อนหน้าที่จะทำงานจริงประมาณ 1 ชั่วโมง 

โดยทั่วไปภาพยนตร์ 90 นาที จะใช้เวลาในการพากย์ประมาณ 2 ชั่วโมงเศษ

2/2 งานในโรงภาพยนตร์

จะพากย์ทีละคน ซึ่งอาจทำให้เกิดการสะดุดของอารมณ์  การพากย์งานชนิดนี้อาจใช้เวลา 1 สัปดาห์

หรือเป็นแรมเดือน  ภาพยนตร์บางเรื่องอาจใช้จำนวนนักพากย์ถึง 40 ท่าน

การพากย์งานวิดีโอ หรืองานโทรทัศน์ จำเป็นต้องใส่มุกตลกมาก ๆ เนื่องจากเป็นที่ต้องการของตลาด

ส่วนการพากย์แบบแคสติ้ง (คัดเลือก) ซึ่งใช้สำหรับงานในโรงภาพยนตร์นั้น  แล้วแต่ความต้องการของ

เจ้าของภาพยนตร์ว่า จะให้ใส่มุกตลกหรือไม่ และมากน้อยเพียงใด

วิทยากรทั้ง 3 ท่านให้ความเห็นว่า นักพากย์ควรมีใบผู้ประกาศข่าว

(ต่อด้วย ... การพากย์ภาษาถิ่น)

การพากย์ภาษาถิ่น

ระบบ DVD  ทำให้มีการพากย์ภาษาถิ่นไทย

สิ่งที่ต้องการในงานพากย์

1. ความตรงต่อเวลา

2. ทีมงานที่รู้ใจกัน

3. สถานที่ทำงานที่สะดวกสบาย มีห้องพักผ่อน

4. อุปกรณ์การพากย์ที่พร้อม

การได้เข้าสู่อาชีพนักพากย์

1. มีช่องทางสู่การเป็นนักพากย์

2. มีการพัฒนาความสามารถของตนอยู่เสมอ ๆ

ปัจจุบัน ตลาดยังต้องการนักพากย์ที่เชี่ยวชาญ

------------------------------------------------

(ข้อมูลตั้งแต่ พ.ศ. 2545)

ขอได้รับความขอบคุณจาก..."สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association).