หลังจากที่ได้ทำความรู้จักกับเวปมานาน และใช้เวลาศึกษาข้อมูล

เกี่ยวกับเรื่องต่างที่เกี่ยวข้องกับหนังกลางแปลงก็พบว่า.......

สิ่งที่ทำให้เรามีจินตนาการที่จะก้าวไปข้างหน้าคือ ... "หนัง"

ซึ่งเป็นโลกแห่งจินตนาการที่ไม่ไกลตัวเราและสามารถจะสัมพัสได้

ต้องมีความรักและความพยายามจึงจะรักษา "อาชีพหนังกลางแปลง"

ไว้คู่กับสังคมไทย.. วันนี้อย่างมากที่สุดแม้นว่ายังไม่เป็นส่วนหนึ่งของ

หนังกลางแปลงก็ขอขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆที่ช่วยกันรักษาไว้

เพราะเป็นผู้ถ่ายทอดจินตนาการสู่ผู้ชมอย่างผมให้ได้ชื่นชม

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่รักหนังกลางแปลงเช่นกันครับ

มันคือชีวิตจิตใจ มันเป็นสิ่งเดียวที่เป็นที่หนึ่งรองลงมา จากการดำรงชีวิตของคนนั้นๆ (งาน)  เป็นสิ่งที่เริ่มแรกและส่วนใหญ่ไม่กล้าบอกคนข้างๆเพราะกลัวเขาว่า(บ้า) เท่าที่พบเห็นและตัวกระผมเองเป็นแบบนี้ครับ

 คนข้างๆบอกว่าบ้ายังไม่หนักเท่า คนในเวปนี้ลงความเห็นกันแล้วว่า ..  บ้า

หากรักแล้วต้องทุกข์  ก็อยากจะทุกข์ถ้าได้รักเธอหนังกลางแปลง.......

หวานซะไม่มี นะ น้องพันแสง  อ้าวป๋าจาทีเออยู่ไหน มาร่วมแสดงความคิดเห็นหน่อย  เรียนท่านสมาชิกทุกท่าน เดือนหน้าจะมีข่าวดีสำหรับป๋าจาทีเอ เจอหน้าลองไถ่ถามกันเองนะจ๊ะ

รักษ์ยิ่งชีวิต.....จะขออุทิศเพื่อหนังกลางแปลง  ว่าไปแล้วก็ขอกลับไปศึกษาเกี่ยวกับหนังกลางแปลงให้มากขึ้นดีกว่าครับ ถ้ามีอะไรมาแนะนำน้องๆก็เชิญเลยนะครับ..THANK YOU

ผมก็ชอบหนังกลางแปลงอยากให้มีคู่อยู่กับสังคมไทยตลอดไปและคิดว่าอนาคดจะมีหน่วยฉายเล็กๆไว้ฉายในหมู่บ้านตัวเองที่ต่างจังหวัดครับ

เอ้าสรุปแล้วเหมือนกันหมดเล๊ย... บ้ากันทุกคนเลย..

แต่มีความสุขครับ  ยกเว้นคนข้างๆครับ

วันที่24เมษาที่ผ่านมาพวกเราได้ไปฉายหนังย้อนยุคกันที่  วัดท่าพระ ฉายหนัง 16 ม.ม เรื่อง 2คู่ทรหด นําโดย สรพงษ์ ชาตีร เนาวรัตน์ ยุกตะนันต์ หนังประมาณ 20 ปีน่าจะได้สังเกตุจากรถยนตร์

ถึงใครๆจาบอกว่าพวกเราบ้าแต่เราบ้าแบบมีความสุข

จริงม่ายครับพี่น้องเหอะๆๆๆๆ