นี่คือเครื่องซินเกียวที่ลุงรักมาก ซึ่งตั้งใจจะอนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลานได้ศึกษากัน
สภาพเครื่องดูเก่าๆ แต่เสียงเงียบมาก เฟรมนิ่งเหลือเชื่อ เพราะบำรุงรักษาไว้อย่างดี คุณลุงเล่าให้ฟังว่ามีอยู่ครั้งนึงไปฉายบนดอยแล้วเกิดไฟตก
จึงต้องใช้หม้อดึงไฟเข้าช่วยแล้วก็ดันลืมเฝ้า พอตอนดึกไฟมา มอเตอร์จึงไหม้คนควันคลุ้งไปหมด ตอนแรกนึกว่ามันจะพังแล้ว
แต่ปิดเครื่องทิ้งไว้ครึ่งชั่วโมง พอมอเตอร์เย็นลง มันก็หลับมาใช้ได้อีก และก็ใช้มาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้
เตาถ่านเดิมๆ มอเตอร์ยังอยู่และใช้งานได้ ถาดกันขี้เตากระเด็นติดไสลท์ยังใช้งานได้

คุณลุงได้มอบหนังฟิล์มสวย ไว้ให้กับเราได้นำมาฉายเวลามีกิจกรรมกัน 1 เรื่อง

ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน
แล้วสงสัยกันไหมครับ เห็นรีลเปล่ากว่าร้อยชิ้น  แล้วฟิล์มอยู่ที่ใหน ?
เดี๋ยวให้คุณวัฒน์ มาเล่าต่อล่ะกันนะครับในตอน  ขุมทรัพย์ฟิล์มสุดขอบฟ้าภาค๒

พูดแล้วเศร้าเหมือนดาวพระศุกร์เลยครับท่าน  ฟิลม์หนังประมาณ 25 เรื่อง ลุงแกะกรอทิ้งก่อนผมจะไป3-4 วันก่อน พอรู้เรื่องก็รีบไปตามที่โรงเก็บขยะของเทศบาล  ขอเบอร์คนขับรถขยะ โทรไปลุงเค้าบอกว่า ฌาปณกิจเรียบร้อย ตอนบ่ายวันเดียวกันครับ (เอ้อ ) ขอให้ไปสู่สุคติเถอะครับ (เอ้อ)  เเล้วก็เอ้อออออออออออออออออออออออออออ  เสียดายจัง เอ้อ เสียดายจัง   ก็เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าขยะจากจ.ลำพูน ต้องส่งไปเผาที่จ.สระบุรี  ทีหลังถ้ามีอีกสงสัยได้รบกวนพี่ป๊อปละครับท่าน เอ้อ อีกที อ่ะ

หลังจากวันนั้นแล้ว เอาของของไปส่งลุงแกอีกกี่หลอดครับ พี่วัฒน์กะพี่แขก

ถึงไอ่เพื่อนโอม พี่วัฒน์ พี่แขก และทุกท่าน ผมพึ่งของรูปของพวกเราที่บ้านลุงแกะไปลงในเว็บของผมครับ ดองไว้นานเลย เข้าไปดูได้นะครับที่

http://mackyhara.multiply.com/photos/album/24?replies_read=10

ยอดเยี่ยมเลยนะเนี่ย ถ้าอยู่ใกล้ๆ คงจะได้แจมกันแล้ว ชอบจริงๆ เลยครับซินเกียว เห็นท่าน ดร.เหลาให้ฟังว่าเยี่ยมมากๆ