หลายวันที่ผ่านมาผมนั่งทำงานอยู่ใต้ถุนบ้าน เวลาคิดอะไรไม่ออกก็ทอดสายตาออกไปนอกบ้าน มองไปที่คลองที่ไหลผ่านหน้าบ้านผมที่ชื่อว่าคลองอ้อม

ในอดีตคลองนี้มีประวัติมาช้านานเท่าที่มีบันทึกไว้ก็ตั้งแต่สมัยอยุธยาโน่น สมัยก่อนคลองเส้นนี้ก็คือแม่น้ำเจ้าพระยาสายเก่านั่นเอง ดังนั้นการคมนาคมทางน้ำที่ผ่านหน้าบ้านผมนี้ก็มีมาตั้งแต่ครั้งกระนู้นนะครับ

แต่เดี่ยวนี้มันก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง ... เมื่อสมัยผมเป็นเด็กตอนนั้นเรียนหนังสืออยู่ตั้งแต่ชั้น ม1- ปริญญาตรี ผมได้ใช้ลำน้ำนี้ในการเดินทางมาโดยตลอด ทุกๆวันในช่วงตอนเช้าและเย็นจะมีเรื่องโดยสารทั้งหางยาว* และเรื่องสองตอน* วิ่งเข้าออกกันตลอด ในช่วงนั้นคลองจะไม่มีวันเงียบ จะได้ยินเสียงเครื่องยนต์คำรามในทุกๆ 10-15 นาที แต่มาวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

ถ้าผมไม่ได้ตื่นนอนตอน 6 โมงครึ่ง และนั่งทำงานอยู่ใต้ถุนบ้านจนถึง 6 โมงเย็น ผมคงจะไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ...(โปรดติดตามตอนต่อไป)

ก่อนตอนต่อไปขอแทรกได้ไหมพี่

ผมเองก็อยู่ริมแม่น้ำเหมือนกันครับ มีความเป็นลูกแม่น้ำตั้งแต่เริ่มจำความได้เหมือนกันครับ ผมโตมาพร้อมกับความเปลี่ยนแปลง ในสมัยผมเด็กๆ ยังใช้การสัญจรทางน้ำเป็นหลัก มีเรือขนาดต่างๆผ่านหน้าบ้านทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเรือบรรทุกข้าวที่ต้องใช้เรือพ่วงลาก เรือหาปลา เรือหางยาว หรือแม้กระทั่งเรือขายก๋วยเตี๋ยวครับ

ริมฝั่งแม่น้ำยังเป็นหาดทรายขาวที่มองเห็นพื้นน้ำ น้ำที่ใสสะอาดมากๆที่เล่นแล้วไม่อยากจะขึ้น เห็นปลาว่ายอยู่ในน้ำเลยครับ แม้กระทั่งผมเรียนจนจบ ม.6 ก็ยังต้องอาศัยแม่น้ำแห่งนี้ในการสัญจรไปมาอยู่ครับ

จนวันนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป เหมือนของฝั่งพี่เลยครับ...ทุกวันนี้ไม่มีอีกแล้วสำหรับน้ำที่ใสสะอาด มีแต่ความสกปรกที่เป็นผลมาจากสังคมเมืองและตามโรงงานที่เห็นแก่ตัว..เอาแค่นี้ก่อนครับเดี๋ยวจะขโมยกระทู้ของพี่ใหม่อีกทีครับ แหะ แหะ....