ร่วมทดสอบ Peoplecine mobile Beta0.1

หลินปอ นักแสดงและนักร้องอุปรากรจีนชื่อดังคณะหวงเหม่ย เกิด เดือนมีนาคม 2482 (ไม่ระบุวันที่เกิด) ที่เมืองซัวเถา เข้าสู่วงการภาพยนตร์ตั้งแต่อายุ 12 ปี เรื่อง Love of Young People มีผลงานในภาพยนตร์ฮกเกี้ยนกว่า 50 เรื่อง รวมถึงบันทึกเสียงในภาพยนตร์ และในอุปรากรจีนของชอว์บราเดอร์

ต่อมาหลี่ฮ่านเสียง ผู้กำกับฯชื่อดังเห็นแววขณะที่หลินปอบันทึกเสียงในอุปรากรจีนเรื่องความรักในหอแดง จึงให้ร่วมแสดงในเรื่องม่านประเพณี ในปี 2505 คู่กับนักแสดงชื่อดัง หลินไต้ ผลงานเป็นที่ประทับใจมากถึงขนาดกรรม การต้องเพิ่มรางวัลพิเศษในฐานะนักแสดงที่มีผลงานโดดเด่น ในการตัดสินรางวัลม้าทองคำครั้งที่ 2 จากนั้นก็มีผลงานต่อเนื่องมาโดยลำดับ

1 ปีต่อมา หลินปอได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์เอเชียครั้งที่ 11 จากเรื่อง ขุนทัพหญิงฮัวมู่หลาน หรือ Lady General Hua Mulan หลินปอได้โชว์พรสวรรค์ในหลากหลายด้าน หลังได้รับรางวัลในงานเทศกาลภาพยนตร์เอเชียครั้งที่ 12 รับบทเป็นองค์ชายหนุ่ม ในเรื่องวีรบุรุษชั่วนิรันดร์ หรือ The Grand Substitution และเรื่องมัจฉาปาฏิหาริย์ หรือ The Mermaid

จากนั้นหลินปอกลายมาเป็นนักแสดงนำฝ่ายชายในคณะหวงเหม่ย ทุกๆ ปีจะติดอันดับดาราท็อปเท็นในฮ่องกงมาตลอด เรียกได้ว่าติดอันดับ 1 ติดต่อกันหลายปีทีเดียวจากการจัดอันดับของนิตยสารภาพยนตร์ ในบทร่วมสมัยก็ทำผลงานได้ดีเช่นกัน โดยเฉพาะเรื่อง Too Late For Love ในบทภรรยาที่ป่วยเป็นโรคร้ายก็ได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมรางวัลม้าทองคำด้วย

ปี 2518 หลินปอรับบทตัวประกอบในภาพยนตร์เรื่องพระนางซูสีไทเฮา ก็ได้รับรางวัลนักแสดงสมทบยอดเยี่ยม ภายหลังที่หมดสัญญากับบริษัท ชอว์ บราเดอร์ หลินปอเริ่มก้าวเข้าสู่วงการจอแก้วควบคู่กับจอเงินพร้อมกับสามี ได้รับรางวัลม้าทองคำในฐานะนักแสดงยอดเยี่ยมจากภาพยนตร์เรื่อง Father, Husband, Son ที่หลินปอรับบทตั้งแต่สาวรุ่นจนเข้าสู่วัยชรา

ภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายของหลินปอ ได้แก่ Golden Swallow ในปี 2530 รับบทเป็นแม่มดชั่ว หลังจากนั้นเธอก็อำลาวงการและย้ายครอบครัว พร้อมลูกๆ 3 คน ไปอยู่ที่เมืองโตรอนโต ประเทศแคนาดา ในปี 2532

ปี 2545 หลินปอหวนกลับคืนสู่วงการอีกครั้งด้วยการฟอร์มทีมนักแสดงหญิงของชอว์บราเดอร์ จัดแสดงละครเพลงเรื่อง Butterfly Lovers มีการเดินสายจัดแสดงที่มาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน และสหรัฐอเมริกา ประสบความสำเร็จอย่างท่วมท้น

นอกจากนี้ คอนเสิร์ตที่หลินปอแสดงที่มาเลเซียในปี 2548 ประสบความสำเร็จอย่างมาก ทำให้แฟนๆ ชาวมาเลเซียตีตั๋วเครื่องบินตามหลินปอไปดูคอนเสิร์ตในประเทศต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น สหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย ไต้หวัน และฮ่องกง

ปี 2549 หลินปอเป็นแขกพิเศษในงานคอนเสิร์ต S.U.C.C.E.S.S ของ ฟรานซิส ยิป ที่เมืองแวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา แม้จะร้องเพียงแค่ 3 เพลง แต่แฟนคลับทั้งจากอเมริกาและแคนาดาก็พร้อมใจกันมาชมคอนเสิร์ต ในปีเดียวกันนี้หลินปอยังมีผลงานภาพยนตร์คลาสสิคออกจำหน่ายใหม่ในรูปดีวีดีและซีวีดี 2 เรื่อง ได้แก่ The Mirror&The Lichee ในชื่อไทยว่ามารรัก และ Duel For Gold

หลินปอ ผมจำได้แม่นเลยครับตอนที่ช่อง 7 นำภาพยนต์ของชอว์บราเดอร์ มาฉายตอนเย็นๆ วันเสาร์กับวันอาทิตย์ ก่อนที่จะมี วิก 07 ที่เป็นละครเวทีอีกนะครับ ที่ชอบเพราะเพลงเพราะมากๆ เลยครับ

ม่านประเพณี พ.ศ.2506 - The Love Eterne (1963)

ตอนนั้นก็ตั้งคำถามในใจว่าทำไมพระเอก ทำไมสวยจัง และเสียงก็ใสอีกต่างหาก

ตอนนั้นทีวี ก็ยังเป็นภาพขาวดำอยู่ พอมาดูแบบสี ถ่ายทำในโรงถ่ายภาพยังสวยมากๆเลยครับ

เสียงดีมากจริงๆ

นิยายเรื่องม่านประเพณี The Love Eterne หรือบางเวอร์ชันใช้คำว่า Butterfly Lovers ถูก สร้างขึ้นมาหลายรุ่น หลายสมัย มีตั้งแต่งิ้ว ละครเวที การแสดงอุปรากรต่างๆ รวมทั้งสร้างเป็น ภาพยนตร์อีกหลายๆ ครั้ง

ในที่นี้เป็น เวอร์ชันที่สร้างโดย ชอว์ บราเดอร์

ร่วมกับผู้กำกับหลี่ฮั่นเสียง (ผู้กำกับที่มีชื่อเสียงมากๆ มีชีวิตอยู่ในช่วง พ.ศ.2469-2539)

นำแสดงโดย เล่อตี้ หลินปอ ถือเป็นหนังทำเงินในเอเซียมากที่สุดในยุคนั้นเลยทีเดียว

โดยเฉพาะที่ไต้หวัน ฉาย 186 วัน ทะลุ 8 ล้านเหรียญ มีผู้ชมมากกว่า 700,000 คน เรียกได้ว่า

คนในไต้หวันกว่า ร้อยละ 90 ได้ชมหนังเรื่องนี้ กล่าวกันว่า มีคุณป้าท่านหนึ่งชื่นชอบภาพยนตร์เรื่องนี้มากๆ ถึง

ขนาดที่ว่า ดูหนังเรื่องนี้ซ้ำๆ กันกว่า 120 รอบ (สมัยนั้นยังไม่มี DVD/VCD หรือเครื่องเล่นวิดีโอ)

ม่านประเพณีเวอร์ชันนี้ถือเป็นภาพยนตร์ที่ดำเนินเรื่องด้วยเพลงเป็นส่วน ใหญ่ โดยใช้เพลง

ประเภทหวางเหม่ยเตี้ยว (ชาติตะวันตกมักเรียกกันว่า Yellow Plum Opera) ถือเป็นแนวเพลงที่มี

อิทธพลมาจากงิ้วในมณฑลอันฮุย ประเทศจีน คำว่า หวางเหม่ยเตี้ยว หมายถึง การขับร้อง

ประเภทหนึ่งที่อาศัยความคล้องจองของถ้อยคำต่างๆ โดยใช้ภาษาจีนกลางมาเรียงร้อยกันเป็นเพลง

ซึ่งน้ำเสียงของนักร้องมักไม่ใช้เสียงสูงมากถึงระดับงิ้วที่พวกเราเคยได้ยิน กัน

ซึ่งหากเทียบเคียงกับบ้านเราแล้วก็น่าจะเทียบได้กับลำตัดหรือ เพลงอีแซวประมาณนี้ ซึ่งส่วนใหญ่

เพลงแนวหวางเหม่ยเตี้ยวมักใช้แต่ภาษาจีนกลาง เพื่อเล่นคำเป็นหลัก เนื่องจากคนจีนส่วนใหญ่มัก

จะเข้าใจภาษาจีนกลาง (แมนดาริน) กันทั่วโลกอยู่แล้ว ทั้งนี้เพลงหวางเหม่ยเตี้ยวใช้เครื่องดนตรีจีนพื้นเมือง

ร่วมกับเครื่องดนตรีสากล บรรเลงโดยที่เน้นที่เครื่องสายเป็นหลัก

ข้อมูลจาก : http://hakkapeople.com/node/564

สมัยนี้ หนังแนวนี้นับวันหาดูได้ยากมาก อาจเป็นเพราะ วัฒนธรรมและความเป็นอยู่ของคนเปลี่ยนไป ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเสียดายเป็นอย่างมาก แต่ผมเชื่อว่าสักวัน  หนังประเภทนี้ จะต้องกลับมาอีกครั้ง  โดยนำมาปัดฝุ่นทำใหม่ และกลับมายิ่งใหญ่ไม่แพ้ในอดีตที่รุ่งโรจน์ ครับ เพียงแต่รอว่าสักวัน จะมีนักลงทุน และมีผู้กำกับที่มีฝีมือ มีความตั้งใจที่จะกลับมาทำใหม่อีกครั้ง ซึ่งเป็นวัฐจักรของโลกเราธรรมดานี่เอง ครับ