![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
ความเห็น |
แผลเก่า ๒
‘แผลเก่า’ อมตะภาพยนตร์
โดย ‘เชิด ทรงศรี’
จากอมตะนิยายลูกทุ่ง โดย ‘ไม้ เมืองเดิม’
(ต่อจากฉบับที่แล้ว)
เรื่องย่อ แผลเก่า ณ ทุ่งบางกะปิเมื่อ ๙๐ ปีมาแล้ว ขวัญ หนุ่มเลือดนักเลงลูกผู้ใหญ่เขียน แม่ของเรียมเป็นอดีตคนรักของผู้ใหญ่เขียน มาแต่งงานกับกำนันเรืองเพราะอำนาจเงิน วันหนึ่ง
กำนันเรืองและไอ้เริญ สองพ่อลูกรุกล้ำที่นาของผู้ใหญ่เขียน จึงเกิดเป็นคดีความกัน กำนันเรืองแพ้ เกิดบาดหมางกลายเป็นศัตรูกัน แต่ขวัญเกิดไปรักกับเรียม ลูกสาวของกำนันเรือง เรียม เป็น
คนมีเสน่ห์ มีผู้ชายติดหลายคน หนึ่งนั้นคือ จ้อย เศรษฐีทุ่งบางกะปิมาตามจีบ แต่เรียมพยายามหนี เพราะรักกับขวัญ ขวัญกับเรียม ต้องแอบนัดพบกันในเวลากลางคืนเพื่อไม่ให้ใครเห็น ความรักแน่นแฟ้น กระทั่งได้เสียกัน จากนั้น เรียมจึงชวนขวัญไปสาบานต่อศาลเจ้าพ่อไทรตรงคุ้งน้ำคลองแสนแสบ ทุ่งบางกะปิ ขวัญใช้มีดกรีดแขนเพื่อยืนยันความรัก ทั้งคู่สาบานว่าจะรักและ
ซื่อสัตย์ต่อกัน จ้อยกับเริญมาเห็น ตรงเข้ารุมทำร้ายใช้ดาบฟันเข้าที่หูขวัญเป็นแผล ขวัญสู้ แต่เรียมร้องขอไว้ “อย่าพี่ขวัญ...
”
ต่อมากำนันเรืองยอมให้ขวัญยกขันหมากมาสู่ขอเรียมตามประเพณี ทุกอย่างพลิก เมื่อเริญและนางรวยเป่าหูกำนัน ไม่ให้รับแต่ง เพราะมีแผนจะยกให้จ้อย กำนันเรืองต้องการให้เรียมไปอยู่บางกอกตามแผน เรียมจึงถูกขายให้คุณนายทองคำในฐานะคนรับใช้ แต่คุณนายทองคำ เห็นหน้าตาดี และคล้ายลูกสาวที่ตายไป จึงเอ็นดู รับเป็นลูกบุญธรรม และรักเหมือนลูก
ขวัญเพ้อคิดถึงเรียมใจจะขาด ไปตามหาเรียมที่บางกอกไม่พบ ขวัญแทบคลั่ง ได้แต่ร้องเรียกหาเรียม จนผู้ใหญ่เขียนแอบรวบรวมเงินไว้ เพื่อจะช่วยไถ่ถอนตัวเรียม ขวัญกลุ้มหนัก เมื่อรู้ข่าวว่า ไอ้จ้อยมีแผนไปดักไถ่ตัวเรียมมาแต่งงาน ส่วนลึกในใจขวัญยังเชื่อคำสาบานไว้กับเจ้าพ่อไทรว่า เรียมจะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกัน ส่วนผู้ใหญ่เขียน อยากให้ขวัญบวชก่อน
ต่อมา นายสมชาย อดีตคู่หมั้นลูกสาวคุณนายทองคำ สนใจตัวเรียม เรียมเริ่มพอใจกับความเป็นอยู่หรูหราที่บางกอก ได้แต่งตัวสวยทันสมัยดูน่ารัก จนลืมทุ่งบางกะปิ ขวัญยังคงเฝ้าเวียนภาวนาต่อศาลเจ้าพ่อไทร ดลใจให้เรียมกลับมา กระทั่งวันหนึ่ง นางรวยป่วยหนัก เรียมกลับมาเยี่ยมแม่ ขวัญดีใจที่ได้พบเรียม เห็นครั้งแรก ตกใจ เพราะเรียมสวยสง่ามีราศี แต่งชุดหรูหรางดงามเหมือนผู้ดีบางกอก เธอ นิ่งๆ ดูเปลี่ยนไป และมีข่าวลือว่า เรียมจะแต่งงานกับสมชาย
ช่วงสามวันที่เรียมกลับมาทุ่งบางกะปิ ได้พบกับขวัญทุกค่ำคืน มีความสุขร่วมกัน สุดท้ายนางรวยตาย หลังเสร็จงานศพ สมชายนำเรือมารับเรียมกลับบางกอก บอกเรียมว่า คุณนายทองคำป่วย เรียมจึงจำใจต้องกลับ ทั้งที่เป็นวันที่ขวัญจะบวช เรียมตั้งใจจะไปพูดกับคุณนายทองคำตรงๆ ว่า “รักพี่ขวัญและเป็นเมียของพี่ขวัญแล้ว จะขอไม่แต่งกับนายสมชาย” ดวงจะคลาดกัน เรียมไม่มีโอกาสได้บอกขวัญ
บ้านผู้ใหญ่เขียนกำลังเตรียมงานบวช โดยหารู้ไม่ว่า “งานบวชนี้จะเป็นงานศพไอ้ขวัญ” มาถึงตอนนี้ใจหาย ในโรงหนังคนดูเงียบกันหมด ปรับใจไม่ทัน สะเทือนใจ พอรู้ข่าวว่า เรียมจะกลับบางกอก เจ้าขวัญสติแตก วิ่งตามออกไป พบเรียมกำลังคุยอยู่กับสมชายโดยจะขอไม่ไปด้วย จะขออยู่กับพี่ขวัญ ขวัญมาเห็นภาพบาดใจ จึงเข้าใจผิด คิดไปเองว่า เรียมจะกลับไปบางกอกกับเจ้าหนุ่มคนนี้แน่ ขวัญคิดไปเองว่า เรียมไม่รักแล้ว
ขวัญคลั่งเหมือนคนบ้าทำทุกอย่างที่ขวาง รวมทั้งฆ่า ไอ้เริญ สุดท้ายถูกสมชายยิงตายไปต่อหน้าเรียม ตายไปพร้อมกับความเข้าใจผิด ขวัญคิดว่าเรียมนอกใจ น้ำตาไหลท่วมโรง ขวัญ เสียง
สั่นเครือพร้อมสะอื้นด้วยคับใจว่า.. “เรียมเจ้าฆ่าพี่ขวัญ เจ้าฆ่าผัวของเจ้าด้วยมือคนอื่น.. เรียม... พี่รักเจ้าด้วยใจซื่อ แผลเก่าของพี่เป็นแผลรัก แผลใหม่นี้เป็นแผลจาก อย่า..อย่า.. ปล่อยให้กูตายตามประสาของกู อีเรียมเอ๋ย... กูรู้แล้วว่าไม่มีใครรักกูจริง ควรแล้วที่กูจะตาย ..เพราะกูหลงรักมึง อีเรียม จนลืมพ่อ พ่อจ๋าเมื่อสิ้นแม่ไป เหลือฉันคนเดียว พ่อรัก ตามใจฉันมาตลอด.. แต่ฉันไม่ได้สนองพระคุณพ่อเลย...พ่อจ๋าลูกขอกราบ ขอ
อโหสิกรรมพ่อ ฉันรักพ่อมาก ถ้าฉันไม่ตายเสียก่อน ฉันจะบวช.. อุทิศส่วนกุศลให้กับพ่อ พ่อจะได้เกาะชายผ้าเหลืองลูก”
ในหนังภาพตัดมาที่ผู้ใหญ่เขียนถือผ้าไตรและเครื่องบวชครบชุด วิ่งบอกชาวบ้านด้วยความสุขใจยิ่งว่า “ไอ้ขวัญจะบวช” ผู้ใหญ่เขียนสะดุดรากไม้ล้มลง ผ้าไตรเครื่องบวชกระเด็นกระจัดกระจาย เป็นเวลาเดียวกับเสียงปีนดังปังๆ ขึ้น ขวัญถูกยิงเวลาเดียวกันกับที่พ่อล้มลง..
เรียมตัดสินใจเด็ดขาด ชาตินี้ขอเป็นเมียพี่ขวัญคนเดียว เอามีดแทงตัวเองตายตามขวัญไป ณ ท้องน้ำคลองแสนแสบหน้าต้นไทรใหญ่ที่ทั้งคู่เคยสาบานต่อศาลเจ้าพ่อไทรว่า “เราจะรักกันตราบจนวันตาย”
ณ ที่แห่งนี้เราเคยพบกัน เราเคยสัมพันธ์ รักมั่น ขวัญ กับ เรียม
ภาพยนตร์เรื่อง แผลเก่า ฟิล์มต้นฉบับถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีที่หอภาพยนตร์(องค์การมหาชน) เป็นหนังไทยที่มีคุณค่าควรชม
อย่างยิ่ง แผลเก่า ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภาพยนตร์แห่งชาติ ตั้งแต่ปี ๒๕๕๔ เป็นภาพยนตร์อมตะของไทยที่ได้รับรางวัลระดับโลก เชิด ทรงศรี ผู้สร้างและกำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ได้จากโลกนี้ไปหลายปีแล้ว แต่ผลงานภาพยนตร์คุณภาพหลายๆ เรื่องของท่าน ยังคงประทับใจผู้ชมมิรู้ลืม ท่านเคยกล่าวเอาไว้ว่า..
“สิ่งที่ผมจะเสนอต่อคนรุ่นใหม่ ก็คือสิ่งที่จะบอกกับคนรุ่นใหม่ๆ ว่า ความดีมันเป็นยังไง ครั้งหนึ่งเมืองไทยของเราเคยมีดี เราเคยมีความสวยงาม เราเคยมีวัฒนธรรมที่เป็นของเราเอง พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๕ ท่านเคยเลิกทาส แต่ปัจจุบันบ้านเมืองเราเต็มไปด้วย ทาสวัตถุนิยม...”
![]() | |
![]() |