ทิดเขียว บรมครู อัจฉริยะ
ผู้สร้างตำนานศิลปะ การพากย์
ปรมาจารย์ บิดาการพากย์ภาพยนตร์ คนแรกของเมืองไทย

เอกลักษณ์ “ทิดเขียว “นุ่งผ้าม่วงสวมรองเท้าหนังแท้ ใส่เสื้อราชปะแตนยืนถือโทรโข่ง ส่งเสียงตะโกนพากย์บนเวทีออกลีลาสนุก ตลกคะนองพากย์ไป ใส่มุขเด็ดๆไป โดนใจแฟนเต็มๆ ผู้ชมเป่าปาก คนดูกระทืบเท้า ฮากันกลิ้ง.. หัวเราะ กันลั่นโรงหนังโรงละคร..

ทิดเขียวพากย์มันส์ สะใจคนดู เสียงปรบมือดังก้องโรง ยกให้ท่าน คือปรมาจารย์การพากย์ เป็นถึงบรมครู ของนักพากย์ ทั่วประเทศ

ท่านชื่อ สิน สีบุญเรือง ชาวราชบุรี แม่ชื่อนางนิ่ม สีบุญเรือน คลอดตรงวันศุกร์ เดือน 8 ปีมะเส็ง พ.ศ. 2436 นายสินท่านเสียชีวิตเดือนมีนาคม ปี 2491 สิริอายุ 55ปี

ชะตาชีวิติลิขิตอายุ 14 ให้เข้าวงการบันเทิงหนังละคร เริ่มที่โรงหนัง “วังเจ้าปรีดา”หน้าที่ ขายน้ำเล็มมะเน็ด ในโรงหนัง น้ำขายดีมาก พอว่าง เด็กชายสิน แว็ปขึ้นไปห้องฉายหนัง หัดฉาย กรอหนังบ้าง ทำงานกลางคืน กลางวัน สินไปเรียนหนังสือที่วัด

ด้วย เก่งฉลาด ขยัน เจ้าของโรง นายซุ่นใช้ คูตระกูล มอบหมายให้สิน เขียนใบปลิว และจัดการโฆษณาหนัง

พ.ศ. 2459 สิน บุญหล่นทับ คุณปู่ของสิน “ชื่อเซียวซองอ๊วน” ได้เป็นผู้จัดการ “บ.สยามภาพยนตร์ “ มีสาขาต่างจังหวัดถึงห้าสิบสาขา สินอายุ 22 ได้ตำแหน่ง เป็นถึงหัวหน้าฝ่ายโฆษณาประชาสัมพันธ์
รับผิดชอบโฆษณา ทุกสาขาทั่วประเทศไทย

ต่อมานายหอม นิลรัตน์ ณ.อยุธยา ได้ออกหนังสือ ข่าวภาพยนตร์ฉบับแรกของประเทศไทย ชวนนายสินมาเป็นนักเขียน ใช้นามปากกาว่า.. “ทิดเขียว” เป็นที่ชื่นชอบของผู้อ่านหนังสือขายดีนายสิน จึงได้เป็นบรรณาธิการ
ต่อมาคุณปู่ ของนายสิน ตั้งคณะละครรำ ไปแสดงถึงอเมริกา พอกลับเมืองไทย เปลี่ยนเป็นละครร้อง ตั้งชื่อใหม่ ว่า.. คณะ “ราตรี พัฒนา” ไปแสดงที่ไหนวิกแทบแตก

ไม่นานคุณปู่นายสิน ถึงแก่กรรม คณะราตรี พัฒนา จะล่ม นายสินเข้ามาจัดการ เปลี่ยนชื่อเป็นคณะ” ศิลป์สำเริง” เดินแสดงทุกภาค

ศิลปิน จะเกิด และไรก็ฉุดไม่อยู่ จู่ๆมีแขกฮินดูหอบหนังแขก มาเมืองไทย “หนังรามเกียรติ์” แขกนำมาเสนอให้บริษัท “สยามซินีม่า” กรรมการประชุมกันว่า รามเกรียรติ์ นี้คนไทยรู้จักดี แต่ปล่อยเป็นภาษาแขก คนดูไม่รู้เรื่อง ต้องหาคนพากย์ ที่เก่ง ฉลาด พูดคล่อง และต้องกล้ามีอารมณ์ขัน ร้องรำทำเพลง เก่งละคร ที่จะยืนพูดหน้าเวที สองชั่วโมง โดยไม่หยุดเลย

ประชุมเห็นพ้องร้องว่า มีคนเดียวทำได้ นายสิน สีบุญเรือง จึงได้พากย์หนังแขก เป็นครั้งในเมืองไทย ที่มีเขียนบทภาพยนตร์ด้วย

เรื่อง รามเกียรติ์ ที่โรงหนังพัฒนากร

ในที่สุดนามปากกาทิดเขียว ใช้เป็นชื่อพากย์ ขึ้นเวทียืนถือโทรโข่งตะโกนพากย์สองชั่วโมง จนวันหนึ่งทิดเขียว พากย์หนังแขกเรื่อง “อาบูหะสัน”หนังมีบทโศก ร้องไห้ หัวเราะ และดุดันทั้งเรื่อง พอพากย์จบ ทิดเขียว ไม่สบายต้องหามเข้าโรงพยาบาล

แต่ยังไม่เข็ดทิดเขียวเอาอีก หนังอินเดียเรื่องใหม่ รามเกียรติ์ ตอนอนุมานเผาลงกา หนุมานตัวนี้มีอิทธิฤทธิ์ มากมายพันตูกับยักษ์ ทั้งกองทัพ อนุมานยังหาวเป็นดาวเป็นเดือน ทิดเขียว รู้เชิง ถ้าพากย์แบบเก่า มีสิทธิ์น็อก

ในที่สุดนึกออก จึงไปจ้างปี่พาทย์วง นายกุ๊น มาครบเครื่อง ฉากรบกับยักษ์ ทิดเขียวใส่เสียงพากย์หนังแน่น แบบสุดมันส์ วงปี่พากย์ก็โหมโรงรัวสนั่นหวั่นไหว คนดูนั่งไม่ติด ตื่นเต้นระทึกขวัญ เฮเชียร์กันลั่นโรงหนัง..
รุ่งขึ้นมีเสียงลือกันทั่วพระนคร ว่าทิดเขียว มายืนพูดตัวแสดงหนัง
พระเอกนางเอกอินเดีย พูดภาษาไทนจ้อไปเลย เสียงเล่าลือจึงกระพือหมู่คอหนังทั้งหลาย ฮือฮา กันทั้งบางกอก

จากนั้นไม่ว่า หนังแขก หนังจีน หนังฝรั่ง ถูกอ.ทิดเขียว จับมาพูดภาษาไทยหมด ผู้คนแห่มาดูแน่นทุกเรื่อง

และแล้วไม่นาน ก็มีไมโครโฟน เครื่องขยายเสียงถูกส่งเข้ามาในเมืองสยาม กลายมานั่งพากย์ในห้องพากย์ หนังก็เฟื่องฟู พากย์คนเดียวไม่พอ ทิดเขียวจึงตั้งคณะของทิดเขียว มีลูกศิษย์มากมายตระเวนพากย์ทั่วประเทศ หนังไทยเรื่อง “บางขวาง” เรื่องสุดท้ายที่ทิดเขียวพากย์ ท่านก็จากไปแล้ว บรมครูการพากย์ภาพยนตร์ เป็นมรดกสืบทอดมาถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน จนถึงวันนี้

ท้ายบทความศาสตราจารย์เสนีย์ แดงวัง
เขียนรำลึกถึงบรมครูทิดเขียว ดังนี้..
นักพากย์ภาพยนตร์ทุกท่าน ผมต้องขอชื่นชมผลงานที่ผ่านมา
ผมอยู่ภาคใต้นานหลายปี และมาอยู่ภาคอีสานอีกหลายปี ได้ติดตามผลงานของทุกๆท่านด้วย การหาโอกาส เข้าไปดูหนัง ที่มีการพากย์ทุกครั้ง กราบบรมครูปรมาจารย์ ทิดเขียว และนักพากย์ของเมืองไทยทุกๆท่านมาด้วยความเคารพ และขอคารวะผลงานของทุกๆท่านจากศิษย์ ของปรมาจารย์ ทิดเขียวบิดาแห่งการพากย์
วิวัย จิตต์แจ้ง เขียนเรียบเรียง
ขอบคุณข้อมูลบางส่วน จากหนังสือ นักพากย์ผู้ยิ่งใหญ่