สมัยที่ระบบตัดต่อแบบเทปเบต้า และ Non-Linear ด้วยคอมพิวเตอร์ยังไม่กำเนิดขึ้นในโลก การตัดต่อภาพยนตร์นั้น  เค้ามีวิธีการอย่างไร  จะเอามาแฉกันในกระทู้นี้ครับ

หลังการถ่ายทำในแต่ละวัน ฟิล์มจะถูกส่งไปล้างที่แลป ฟิล์มที่ล้างแล้ว จะมีสีและแสงที่ตรงข้ามความจริง หรือเรียกว่าเนกาตีฟ  กระบวนการต่อไปแลปก็จะเอาฟิล์มเนกาตีฟ  พิมพ์ใส่แบบประกบกับฟิล์มดิบเนกาตีฟ หลังพิมพ์แล้ว จะได้ฟิล์มอีกชุดที่สีตรงความจริง โดยมีภาพการตีสเลทที่หัวคัท หรือท้ายคัทติดมาด้วย เรียกว่าฟิล์ม Workprint   แล้วเสียงจากเทปเสียงที่ใช้ไมค์บูมบันทึกเสียงพูดของตัวแสดงจากกองถ่ายมา  ก้จะถูกบันทึกลงบนฟิล์มเสียงแม่เหล็ก  ที่มีขนาดและรูหนามเตยเหมือนฟิล์ม Workprint  โดยจะยังมีเสียงกระดานสเลทที่ตีหัว หรือท้ายช๊อทติดมาด้วย

จากนั้นก้ส่งฟิล์มภาพเวิร์คพริ้นท์ กับฟิล์มเสียงไดอะลอกไปให้คนตัดต่อภาพยนตร์ที่เจ้าของหนังจ้างไว้ ตัดต่อ โดยตัดด้วยกรรไกร สปลิสเซอร์ และเทปใส่สำหรับต่อฟิล์ม โดยจะมีภาพการตีสเลท กับเสียงแป๊กในฟิล์มเสียง  เป็นจุดซิงค์ให้ภาพและเสียงตรงกันตลอดทั้งช๊อท

หลังได้ฟิล์มภาพ กับ เสียงที่ตัดต่อแล้ว ตรวจแก้ไขกันเรียบร้อยแล้ว  ก็จะส่งกลับไปที่แลป   แลปก็จะเอาฟิล์มภาพมาเทียบกับฟิล์มเนกาตีฟต้นฉบับจากกล้อง เพื่อตัดต่อเนกาตีฟตามเวิร์คพริ้นท์ โดยการดูตำแหน่งจากเลข และแถบที่ขอบฟิล์ม  ส่วนการตัดเนกกาตีฟ  ก้มีอยู่ 2 แบบ คือ 1. A-B Roll  2.กรรไกรสปลิสเซอร์ ต่อด้วยกาวซีเมน

บ.หนังที่มีทุนสูง มักจะตัดแบบ A-B Roll  เพราะได้ภาพที่ต่อช๊อทแบบสนิทไร้เส้นรอยต่อรบกวนสายตา แบบต่อด้วยกาวขอข้ามไปเลยละกันเพราะง่ายต่อการทำความเข้าใจ

A-B Roll  ไม่ใช่การม้วนผมดัดหยิกนะครับ 

  มันเป้นการตัดต่อเนกกาตีฟแบบแบ่งเนกกาตีฟเป็น 2 ม้วน โดยหลังจากเทียบซอยช๊อทตามเวิร์คพริ้นท์แล้ว ก็จะมีการนับช๊อทเรียงไปจาก 1-2-3-4-5-6-..... xxxx โดยจะเอาช๊อทเลขคี่มาไว้ที่ม้วย A โดยมีฟิล์มดำทึบแสงมาต่อสลับแทนช๊อทเลขคู่ไว้ ทำแบบนี้สลับไปจนครบก็จะได้ความยาวม้วน A เท่ากับม้วนเวิร์คพริ้นท์ที่เอามาเทียบ ในม้วน B เช่นเดียวกัน แต่เริ่มด้วยฟิล์มดำที่แทนช๊อท 1  จากนั้นก้เอาช๊อทเลขคู่สลับกับฟิล์มดำที่แทนตำแหน่งของช๊อทเลขคี่ครับ  ทำไปตลอดทั้งม้วน เสดแล้วก็จะได้ความยาวเท่าม้วนเวิร์คพริ้นท์เช่นกัน

หลังได้ม้วน A และ B แล้ว ก็นำ 2 ม้วนนี้ไปพิมพ์ใส่เนกาตีฟม้วนเดียวกันอีกที ม้วนละรอบ โดยพิมพ์แบบคอนตินิว คอนแท๊ก (ประกบฟิล์มและเดินฟิล์มต่อเนื่อง) ซึ่งพิมพ์ได้งานที่เร็วและคมชัด เนกที่พิมพ์แล้ว ก้จะล้างออกมาสีตรงตามจริง(รัชพริ้นท์หรือ Answer print) โดยจะพิมพ์ 2 ชุด แล้วส่งฟิล์ม1ใน2ไปเทียบกับเสียงไดอะลอกเพื่อมิกซ์เสียง หลังได้ฟิล์มเสียงแมกเนติกที่มิกซ์แล้ว ก็จะนำกลับมาสู่การพิมพ์พร้อมภาพ โดยเอาฟิล์มภาพรัชพริ้นท์อีกชุดมาพิมลงเนกาตีฟ พร้อมกับเขียนแทร็กเสียงด้วยลำแสงสีขาว โดยแสงจะสะท้อนกระจกที่ติดแม่เหล็กไฟฟ้า แล้วแม่เหล็กไฟฟ้าก็จะสั่นกระจกตามสัญญาณเสียงที่เข้ามาที่ขดลวดของแม่เหล็กไฟฟ้า (หลักการเดียวกันกับหัวเข็มแผ่นเสียง) แสงที่สะท้อนกระจกก็จะผ่านเลนส์โฟกัสลำแสงลงบนฟิล์ม หลังจากล้างฟิล์มนี้ เราก็จะได้ฟิล์มเนกาตีฟที่เรียกว่า Copy A  เป็นต้นฉบับสำหรับพิมพ์ฟิล์มฉายส่งไปโรงภาพยนตร์  ฟิล์มฉายก็จะเป็นฟิล์มเนกาตีฟที่พิมพ์จาก Copy A ที่เป็นเนกาตีฟเหมือนกัน  เมื่อล้างออกมา เราจะได้ฟิล์ม ที่สีตรงตามความจริง...

แล้วก็มาถึงยุคคอมพิวเตอร์ การตัดต่อแบบ Non-Linear  ได้รับความนิยมอย่างมาก แต่ยุคแรกๆ ทำได้แค่ตัดแบบออฟไลน์  ไม่สามารถเอาไฟล์ที่ตัดต่อไปเผยแพร่ได้เลย เพราะความละเอียดน้อยมาก  ทำได้แค่เอา EDL มาเทียบตัดเนกาตีฟเท่านั้น แล้วก้พัฒนาเรื่อยมาจนเดี๋ยวนี้สามารถเทเลซีนเนกาตีฟเป็นไฟล์ดิจิตอลซีเนม่าความละเอียดสูง แล้วตัดต่อแบบออนไลนืได้เลย แล้วสามารถนำไฟล์ที่ตัดต่อใส่CGแล้ว สแกนกลับใส่ฟิล์มได้อย่างง่ายๆ ได้ความคมชัดไม่ค่อยต่างจากฟิล์มต้นฉบับเลย

หลายท่านเข้าใจว่า  ฟิล์มที่ใช้ฉายกันทุกวันนี้เป็นฟิล์ม โพสิตีฟ  ความจริงแล้ว  มันคือเนกาตีฟครับ  แต่เพราะว่ามันพิมพ์จากต้นฉบับ CopyA ที่เป็นเนกาตีฟ  ตัวมันจึงมีสีที่ตรงข้ามกับเนกาตีฟให้เราเห็นบนจอ

เพิ่มเติมอีกนิด  Copy A จะใช้ฟิล์มเนกาตีฟ หรือใช้ รีเวอซัล (โพสิตีฟ)  ก็ได้ ซึ่งแพงกว่าฟิล์มเนกาตีฟ ส่งผลให้ ฟิล์มฉาย หรือ รีลีสพริ้นท์ release print ต้องใช้รีเวอซัลเหมือนกัน ซึ้งทำให้งบประมาณสูงขึ้นไปอีก  ทั้งนี้ก็แล้วแต่โปรดิวเซอร์หนังเรื่องนั้นๆว่าต้องการยังไง ก็สั่งแลปไป

555  ต้องถามกลับว่า ฟิล์มปีอะไรครับ  เพราะถ้ายุคหลังๆ  กล้องจะไม่ติดเลนส์อะนามอรฟิค(สโคป)ถ่าย   ถ้าฟิล์มนี้เป็นยุค 25 ปีหลัง  7 เฟรมนี้จะไม่ใช่ workprint แน่นอน ฟันธง  มันจะอยู่ในโปรเซส แถวๆ Answer print ที่ Blow up เป็นอนามอร์ฟิค(สโคป)แล้ว และฟิล์มนี้เป็นเนกาตีฟครับ  เพราะเส้นเสียงเมื่อไม่พิมพ์ มันจะใส คือไม่มีแสงมากระทบ แต่ถ้ารีเวอร์ซัล(โพสิตีฟ) เวลาไม่มีแสงมากระทบ ล้างออกมาจะดำมืดครับ ส่วนเนกาตีฟ ไม่โดนแสงล้างออกมาจะใส   ..... ไม่ใช่ Copy A หรือ Release Print แน่นอน  เพราะไม่ได้พิมพ์เส้นเสียงไว้ด้วย ไม่ได้เฝดครับ ที่เห็นคือไม่ได้พิมพ์แทร๊กเสียง 

ขอบคุณสำหรับคำถามครับ

ตั้งแต่การเข้ามาของเทปยูเมติก   และเทปเบต้า การพิมพ์เวิร์คพริ้นท์เพื่อมาตัดต่อ ก็ลงความนิยมลงเรื่อยๆ   หันมาเทเลซีนเนก.ใส่เทปมาตัดต่อออฟไลน์ด้วยวิดีโอแทน

เพิ่มเติมนิดนึง ประตูฟิล์มของกล้องถ่ายหนังหลายๆรุ่น มันจะไม่เว้นพื้นที่สำหรับแทร็กเสียงครับ   หมายความว่า  กล้องมันจะบันทึกภาพเต็มพื้นที่เลย  ชิดรูหนามเตยด้านซ้าย และด้านขวา  เวิร์คพริ้นท์มันก็จะไม่มีที่ว่างของแทร็กเสียงครับจากประสบการณ์เท่าที่เคยผ่านมือมาตอนตัดต่อฟิล์มเวิร์คพริ้นท์สมัยเรียนภาพยนตร์ครับ 

เชิญคำถามข้อต่อไปครับ  5555