การพากย์  คือการพูดแทนผู้แสดง หรือตามบทบาทของผู้แสดง  เช่น  ผู้แสดงโขน 

หนังหรือภาพยนตร์ รวมทั้งหนังตะลุง  หนังใหญ่  และการแข่งขันกีฬาหรือการแสดงบางอย่าง

เช่น  มวย ฟุตบอล  เป็นต้น

ผู้ชมจะเพลิดเพลินไปกับเสียงพากย์พร้อมกับดูภาพการแสดงหรือการเล่นไปด้วย 

ผู้พากย์อาจจะเพิ่มสีสันในการพูดให้ตลกขบขัน ไม่น่าเบื่อ

/ ในปัจจุบัน...

ในปัจจุบัน การพากย์หนังหรือภาพยนตร์ยังเป็นที่นิยมกันมาก เพราะภาพยนตร์ต่างประเทศ

ที่เข้ามาฉายในประเทศไทยนั้น เป็นภาพยนตร์ที่ใช้ภาษาดั้งเดิมของประเทศผู้ผลิต  เช่น

ภาพยนตร์จีน  ภาพยนตร์ญี่ปุ่น  ภาพยนตร์อเมริกัน  ภาพยนตร์เกาหลี เป็นต้น

ผู้ชมที่ฟังภาษาในภาพยนตร์เข้าใจอย่างซาบซึ้งนั้นมีไม่มากนัก 

ดังนั้น การแปลบทภาพยนตร์จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งในวงการบันเทิง

เป็นการแปลจากภาษาต่างประเทศมาเป็นภาษาไทยที่มีความหมายถูกต้องตามต้นฉบับ

และเป็นภาษาไทยที่สละสลวย ฟังแล้วรื่นหู เกิดความสนุกสนาน

ภาษาพูดในบทภาพยนตร์อาจเป็นคำสแลงแตกต่างจากภาษาเขียน

ผู้แปลจะต้องศึกษาว่าคำพูดนั้น ๆ จะตรงกับคำในภาษาไทย

เพราะแต่ละภาษา ก็มีคำสแลงต่าง ๆ มากมายเช่นกัน

/  การพากย์หนัง...

การพากย์หนังหรือภาพยนตร์นั้น ผู้พากย์ต้องมีเทคนิคในการพากย์ 

ต้องเข้าใจความหมายของภาษาไทยที่แปลมาจากภาษาต้นฉบับเป็นอย่างดี

มีวิธีออกเสียง แสดงอารมณ์ให้เข้ากับบริบท

รวมทั้งพากย์ให้เข้ากับจังหวะพูดของผู้แสดงในภาพยนตร์ด้วย

ผู้พากย์อาจใช้คำพูดที่ตลกนอกเหนือจากบทพากย์ไปบ้างเพื่อเพิ่มรสชาติให้กับผู้ชมได้

/  ภาพยนตร์ต่างประเทศ...

ภาพยนตร์ต่างประเทศเข้ามาในประเทศไทยเมื่อประมาณ 60 กว่าปีมานี้

คือในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2

ภาพยนตร์ที่เข้ามานั้นเป็นภาพยนตร์เงียบ ไม่มีเสียงในฟิล์ม

เมื่อฉายภาพยนตร์ต้องเปิดเสียงควบไปด้วย

แต่ว่าผู้ชมภาพยนตร์ในสมัยนั้น มีน้อยคนมากที่จะเข้าใจความหมาย

ส่วนใหญ่มักดูภาพที่ฉายและเดาเรื่องราวเพื่อให้เกิดความเข้าใจ

ส่วนใหญ่จะเป็นภาพยนตร์สารคดี

แต่ถ้าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับนวนิยายแล้ว ก็ยากมากที่จะเข้าใจคำพูดของผู้แสดง

ดังนั้น การพากย์ภาษาไทยจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง 

ผู้พากย์มีบทบาทที่จะทำให้ผู้ชมเกิดความสนุกสนานเพลิดเพลิน แต่ต้องอาศัยผู้แปลบท

ดังนั้น ผู้แปลบทภาพยนตร์จึงมีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าผู้พากย์ 

ผู้แปลจะต้องใช้คำ พยางค์ และประโยคที่เหมาะสม ถูกต้อง ตามบริบท 

ไม่ยาวและไม่สั้นจนเกินไป เพื่อให้ผู้พากย์อ่านได้เข้าจังหวะพอดีกับคำพูดของผู้แสดง

นับแต่นั้นมาจึงมีความจำเป็นต้องฝึกนักแปลและนักพากย์ภาพยนตร์เพิ่มขึ้น

/ ในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2...

ในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2  การพากย์ภาพยนตร์มีทั้งภาพยนตร์ไทยและต่างประเทศ

เนื่องจากภาพยนตร์ไทยในสมัยนั้นยังไม่มีเสียงในฟิล์มเช่นกัน 

ดังนั้น ผู้พากย์จึงมีบทบาทสำคัญในการอ่านบทภาพยนตร์

ทำเสียงให้อ่อนหวานหรือเข้มข้นดุดันไปตามบท 

ผู้พากย์คนเดียวสามารถเปลี่ยนเสียงได้หลายบทบาท เช่น...

-- เสียงชายหนุ่ม

-- เสียงคนชรา

-- เสียงผู้หญิง

-- เสียงเด็ก

เป็นต้น  บางครั้งทำเสียงตลกขบขัน  เสียงสัตว์ร้อง  เรียกเสียงฮาจากผู้ชมได้มากทีเดียว

/ ภาพยนตร์ในสมัยนั้น...

ภาพยนตร์ในสมัยนั้น มักฉายกลางแจ้งควบคู่ไปกับการจัดงานอื่น ๆ เช่น 

งานวัด  งานศพ  การโฆษณาขายยา  งานปีใหม่  งานสงกรานต์  เป็นต้น

เรามักเรียกว่า "หนังกลางแปลง" 

ผู้จัดการที่หาภาพยนตร์มาฉายจะต้องประชาสัมพันธ์ล่วงหน้า  กางจอใหญ่ผู้คนเห็น

ก่อนถึงเวลาฉายจะมีผู้ชมทั้งเด็ก  ผู้ใหญ่  ชายหญิง มาจับจองที่นั่งบนสนามหญ้า

บ้างก็ปูเสื่อ  ปูกระดาษรองนั่ง 

รอคอยเวลาฉาย เพราะภาพยนตร์ดูฟรีเป็นที่สนใจของผู้คนจำนวนมาก

เพราะก่อนหน้านั้นไม่ค่อยได้ดูภาพยนตร์กันบ่อยนัก

/ ภาพยนตร์ที่เรียกร้อง...

ภาพยนตร์ที่เรียกร้องผู้ชมได้มาก คือ ภาพยนตร์ที่ฉายเพื่อโฆษณาขายยาชนิดต่าง ๆ

เราเรียกว่า "หนังขายยา"   บริษัทที่โฆษณาขายยาจะต้องขับรถประชาสัมพันธ์ให้ผู้คนรู้ว่า

คืนนี้จะมีหนังขายยาที่ไหน 

ส่วนมากใช้ลานวัด หรือแหล่งชุมชนที่มีสนามกว้างจุผู้คนได้มาก

ผู้ฉายจะกางจอภาพยนตร์ไว้ล่วงหน้า เรียกร้องความสนใจ

พ่อค้าแม่ค้าก็จะพากันมาจับจองที่ขายของ 

สินค้าส่วนใหญ่เป็นอาหารส่งกลิ่นหอมยั่วยวนใจให้มาซื้อบริโภคพร้อมกับดูหนังไปด้วย  เช่น

-- ข้าวโพดคั่ว

-- ข้าวโพดต้ม

-- ข้าวโพดปิ้ง

-- มันต้ม

-- มันปิ้ง

-- ถั่วคั่ว

-- ถั่วต้ม

-- ข้าวหลาม

-- ข้าวเหนียวปิ้ง

เป็นต้น

คนดูก็มาจับจองที่นั่งกับพื้นเช่นกัน  ถ้าไม่มีนั่งก็ยืนดูระยะไกลด้วยความอดทนกว่าหนังจะเลิกฉาย

/  หลังจาก...

หลังจากกางจอใหญ่ไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เช้าแล้ว รถขายยาก็จะมาจอดในบริเวณนั้น

เพื่อตั้งเครื่องเตรียมฉายหนัง 

ผู้ขายยาจะประกาศขายยาโดยโฆษณาคุณภาพของยาซึ่งมีหลายชนิด 

แก้ปวด

แก้ไข้

แก้ท้องเสีย

ได้แก่ ยาแอสโปร  ยาแอสปริน  ยาทันใจ  ยาธาตุ  ยาหม่องบริบูรณ์บาล์ม ยาหม่องตราเสือ

ยาอมตราเสือ  เป็นต้น

กว่าจะได้ดูหนังก็ต้องฟังสรรพคุณยาต่าง ๆ  มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่พากันไปซื้อยาดังกล่าว

เป็นที่พอใจทั้งผู้ขายและผู้ซื้อ  ผู้ที่คอยดูหนังก็ต้องรอคอยด้วยความอดทน

พอหนังเริ่มฉายผู้คนก็ปรบมือแสดงความยินดี  พอเรื่องกำลังสนุก ผู้ฉายหนังก็จะหยุดฉาย

เพื่อโฆษณาขายยาต่ออีก  ผู้ดูก็ต้องอดทนรอดูจนจบเรื่อง

/  หนังขายยา...

หนังขายยาเป็นหนังกลางแปลง เรียกร้องคนดูและคนซื้อยาได้มาก  เพราะดูฟรี

สนุกสนานกับการพูดคุยและขบเคี้ยวของว่างที่ส่งกลิ่นยั่วยวนใจ 

ผู้พากย์ยังพากย์หนังได้สนุกสนานประทับใจผู้ดู  หนังขายยาเป็นที่นิยมกันมากในช่วงนั้น

/  หนังกลางแปลง...

หนังกลางแปลงที่ฉายในงานมหรสพต่าง ๆ นั้น เป็นหนังฟรี  ผู้ดูไม่ต้องเสียค่าดู

แต่ต่อมาผู้ดูต้องเสียค่าผ่านประตูเข้าไปดูข้างใน โดยมีผ้าล้อมไว้ไม่ให้คนภายนอกดูได้

เราเรียกหนังชนิดนี้ว่า "หนังล้อมผ้า" 

ต่อมาผู้คนส่วนใหญ่ก็นิยมไปดูหนังในโรงภาพยนตร์ซึ่งฉายเป็นเวลา

มีทั้งกลางวันและกลางคืน

หนังกลางแปลงและหนังขายยา

จึงลดความสำคัญลงไป

อย่างไรก็ตาม  การพากย์หนังยังมีความสำคัญมาจนทุกวันนี้  เช่น

หนังที่ฉายทางโทรทัศน์  ก็ยังต้องใช้คนพากย์ออกเสียงภาษาไทย

บางครั้งก็ใช้บทแปลเขียนกำกับหนังที่มีเสียงในฟิล์ม

เช่นเดียวกับการโฆษณาสินค้าที่สลับการแสดง.

ขอได้รับความขอบคุณจาก...

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย".