ในเมืองไทยไดร์อินท์มีในกรุงเทพเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว....แต่พอผมไปเที่ยวเกาหลีเมื่อเดือนที่แล้วตกใจเขายังมีไดร์อินท์หลายแห่งมาก ในกรุงโซล ปัจจุบันก็ยังฉายอยู่ พอดีผมไม่ได้เอากล้องไปเลยไม่ได้ถ่ายมาให้ชม แต่ที่น่าสนใจคือเขายังเอาหนัง 16 มม.มาฉายให้ชาวต่างชาติหรือนักท่องเที่ยวชมในโรงละครเวทีสลับกับการแสดงต่างๆซึ่งฉายกันเป็นอาทิตย์เช่น เรื่อง GONE WITH THE WIN (หากเขียนผิดขออภัยนะครับภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง) แถมราคาค่าตั๋วแพงบรรลัยตกหัวละ 500 - 1,000 บาท..เชื่อไหมครับคนเต็มทุกรอบ...เมืองไทย ยังไม่มีใครคิดทำ...นักท่องเที่ยวมาเที่ยวเมืองต่างๆ เขามาทำไม เราคิดดูเอาครับ..เขามาดูวัฒนธรรม..ประเพณีของประเทศนั้นๆ ไม่ใช่มาดูความเหมือนที่มีในบ้านเขา...หากเราช่วยกันรักษาวัฒนธรรมประเพณีของเราไว้..การท่องเที่ยวไทยไม่ตายหลอกครับ...หากพวกเราช่วยกันอนุรักษ์หนังกลางแปลงไว้..ผมว่ามันจะเป็นอะไรที่ไม่ใช่ความเหมือนของเขา..คนรุ่นใหม่อาจตื่นตาตื่นใจกับการฉายภาพยนต์ระบบฟิล์มก็ได้เพราะอนาคตคงไม่ค่อยได้เห็นกันแล้ว..ช่วยกันเถอะครับ...อนาคตอาจเป็นของมีค่าสำหรับเยาวชนรุ่นหลังก็เป็นได้ครับ.. เหมือนเครื่องบินรบบางรุ่น พิพิธภัณฑ์กองทัพอากาศยังเก็บไว้และเป็นหนึ่งเดียวในโลก นักท่องเที่ยวต่างชาติยังมาเยี่ยมชมไม่ขาดสาย..ไม่แน่หนังกลางแปลงของไทยอาจเป็นหนึ่งเดียวในโลกก็ได้ครับที่นักท่องเที่ยวนึกถึง....