-----------------------------------------------------------------------------------------------------

บทความข้างล่างนี้ ได้มาจาก :

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ยุคหนัง 16 มม. (ทั้งสี และขาว-ดำ) 

ต้องใช้คนพากย์สด  นักพากย์ต้องหิ้วหนังเดินสาย

ตามไปพากย์ทุกโรงภาพยนตร์ที่เข้าฉาย  เป็นการผูกขาดในการนำภาพยนตร์  เดินสายเร่

เข้าไปฉายยังโรงภาพยนตร์ในเครือ  ทั้งตามหัวเมืองและต่างจังหวัด

ยุคหนัง 35 มม. (หนังสี) 

โดยเฉพาะภาพยนตร์ไทย ก็ต้องใช้คนพากย์เช่นเดิม แต่ใช้วิธีพากย์อัดเสียงเข้าไปในฟิล์ม

ภาพยนตร์  ส่วนภาพยนตร์เทศ ต้องใช้คนพากย์สด  กรณีเป็นภาพยนตร์ที่ทำเงิน เข้าฉายวันละ

หลายรอบ หลายโรง ก็จะมีการพากย์บันทึกเทป ส่งไปพร้อมฟิล์มภาพยนตร์ โดยนักพากย์

ไม่ต้องติดตามไปด้วย

ปัจจุบันนี้ ภาพยนตร์เทศได้เปลี่ยนเป็นภาพยนตร์ VCD,  DVD ออกฉายตามมินิเธียเตอร์

ในห้างสรรพสินค้า โดยการพากย์บันทึกเสียงไว้ในแผ่น

บทบาทของนักแสดง  ผู้กำกับการแสดง  เนื้อหา  สาระ  และเทคนิค  เป็นปัจจัยหลักในการที่

จะทำให้ภาพยนตร์ออกสู่สายตาของผู้บริโภคได้ดี  สามารถทำเงินได้  แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคน

อาจจะมองข้ามไป นั่นคือ ผู้ให้เสียงประกอบในภาพยนตร์ (นักพากย์)

การพากย์ภาพยนตร์ ก็เป็นบทบาทหนึ่งที่เป็นผู้ที่ทำให้ภาพยนตร์ออกมาดี เป็นผู้ให้

อารมณ์กับตัวละคร  เราต้องยอมรับว่า ถึงแม้ว่าผู้แสดงจะสวมบทบาทได้สมจริง  แต่ถ้าน้ำเสียง

ที่พากย์ออกมานั้น ไม่ใส่อารมณ์ตามไปด้วย ก็จะทำให้ภาพไม่สอดคล้องกับเสียง  ภาพยนตร์ก็

ไม่มีรสชาติ.

นักพากย์จึงเปรียบเสมือนเป็นผู้ปิดทองหลังพระ.

แหล่งข้อมูล :

เรื่อง "นักพากย์ภาพยนตร์ สีสันบนแผ่นฟิล์ม  คนสร้างอารมณ์...ความสนุกสู่ผู้ชม"

หนังสือพิมพ์ "เดลี่นิวส์"

ฉบับประจำวันพุธที่ 17 ธันวาคม2546

ขอได้รับความขอบคุณจาก...

"สมาคมนักพากย์ภาพยนตร์แห่งประเทศไทย" (Film Versionist Association)

โดย...นายกสมาคมฯ วิบูลย์พงศ์ อรุณมาตย์.

คุณ sosiam กล่าวผิดไปแล้ว  /  คุณต้องกล่าวว่า "อา - หว่าง - ขา"

กิ๊ก กิ๊ก !!!