ตอบคุณโอ สารคาม

กลับมาได้2 เดือนแล้ว นี่เป็นภาพตอนที่ไปฉายที่ลาวเก็บมาฝากกัน

ภาพการเดินทางผู้คนกำลังเดินข้ามภูเขา

ระหว่างทางผ่านเมืองเซียงเงิน เป็นแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติที่สวยงามมาก ฝรั่งนิยมมาเที่ยวที่นี่เยอะ

อากาศค่อนข้างหนาวเต็มไปด้วยภูเขา แม่น้ำ และน้ำตก

สะพานข้ามน้ำเงินแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญของเมืองนี้

เนื่องจากเป็นการเดินทางผ่านภูเขาตลอดทาง ตกเย็นเลยต้องพักค้างที่เมืองเซียงเงิน

เหลือระยะทางอีก 100 กม ตลอดทางที่เป็นเขาสูงจึงจะถึงเมืองซำเหนือ ซึ่งต้องเดินทางในวันรุ่งขึ้น

รุ่งเช้าอีกวัน ก็เริ่มเดินทางต่อ 

เพราะไม่ควรเดินทางในภูเขาสูงยามค่ำคืนซึ่งเป็นอันตรายอย่างยิ่งไม่ว่าจะเป็นความมืดของเส้นทาง สัตว์ป่า และสิ่งลี้ลับแห่งเขาเซียงเงินที่มองไม่เห็น เป็นคำเตือนของคนนำทางที่คอยบอกเราตลอดเวลาที่เดินทาง

ครั้งหนึ่งที่เมืองเซียงเงินเคยมีรถเดินทางข้ามภูเขายามค่ำคืน และไปเจอกับช้างป่าตัวใหญ่ขวางถนน ทำให้ช้างตกใจแสงไฟจากรถ จนวิ่งชนและดันและผลักรถคันนั้นจนตกเหว

บรรยากาศเหมือนย้อนยุคเข้าในหนังสมัยคุณสรพงษ์ดังๆในยุคนั้นเลยครับ เห็นภูเขาเหมือนกับเห็นผู้ร้ายถือปืนยิงกันควันโขมง ในร้านค้าก็เหมือนกับจะได้เห็นดาวร้ายคุณพิภบ ภู่ภิณโญกะคุณลักษณ์ อภิชาติ

จากนั้นวันรุ้งขึ้นก็เดินทางข้ามเขาอีกหลายสิบลูก ขึ้นและลงเขาตลอดทาง

ทำความเร็วได้ไม่เกิน 40 กม บางช่วงต้องหยุดพักรถ เพราะเครื่องยนต์มีความร้อนจัด และช่วงที่ลงเขามีกลิ่นเบรคเหม็นไหม้อย่างแรง ต้องพักเครื่องไม่งั้นตกเขาตายแน่

หลังจากเคลียร์กันเรียบร้อยข้ามเขาอีกสิบกว่าลูกก็มาถึงซะที สำหรับเมืองซำเหนือแขวงหัวพัน

เป็นเมืองใหญ่ที่อยู่กลางหุบเขา ซึ่งตลอดทางจากหลวงพระบางมาที่นี่เต็มไปด้วยภูเขาและป่าทึบ

ไม่มีผู้คนอาศัยแต่พอมาที่นี่กลับกลายเป็นเหมืองใหญ่ ทำให้ทีมงานทุกคนรู้สึกงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็น

บรรยากาศในตัวเมืองและสนามกีฬาประจำแขวงซึงเป็นสถานที่ฉาย