สำหรับกระทู้นี้นำเสนอภาพจากภาพยนตร์ที่ไม่มี (ภาพ) ตัวฟิล์มบ้างครับ ผมเรียกว่า “อิมเมจ ซีเควนซ์” (Image Sequence) ก็แล้วกัน โดยได้รับจากผู้สนับสนุนอยู่ที่ต่างประเทศ ซึ่งจัดส่งมาให้ ในรูปแบบไฟล์ดิจิทัลที่เทเลซีนจากฟิล์มภาพยนตร์ตัวอย่างต้นฉบับ และเป็นเวอร์ชั่นเดียวกันที่ฉายในบ้านเรา และในต่างประเทศ เพียงแต่ว่าไม่มีซับไทยเท่านั้นเอง สำหรับหนังเรื่องนี้ เคยเห็นวางจำหน่ายในรูปแบบดีวีดี pirate (ก็ “แผ่นผี” นั่นแหละครับ)  ผ่านทางเว็บไซต์เมื่อนานมาแล้ว ส่วนแผ่นบลูเรย์ที่เป็น pirate ก็น่าจะมีเช่นกัน เพราะแผ่นลิขสิทธิ์ยังไม่เคยเห็นครับ

สำหรับผู้ที่เคยมีประสบการณ์ในการชมภาพยนตร์เรื่องนี้มาแล้วในอดีต เป็นหนึ่งในหนังเรื่องเด่นจากผู้จัดจำหน่ายภาพยนตร์อิสระของบ้านเรา ประจำปี พ.ศ. 2521 อันเป็นผลสืบเนื่องหลังจากที่รัฐบาลได้ประกาศขึ้นภาษีนำเข้าฟิล์มภาพยนตร์ที่เป็นก็อบปี้สำเร็จรูป (ฟิล์มรีลีส ปรินต์) มาตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2519 จนทำให้บริษัทผู้สร้างภาพยนตร์ในฮอลลีวูด ไม่ว่าจะเป็น ฟ็อกซ์, วอร์เนอร์, เอ็มจีเอ็ม, พาราเมาท์, ยูนิเวอร์แซล, โคลัมเบีย พิคเจอร์ และ วอลท์ ดิสนี่ย์ ได้ตัดสินใจออกกำหนดนโยบายเป็นการประท้วง ด้วยการไม่ส่งฟิล์มภาพยนตร์เข้ามาฉายในประเทศไทย ภายหลังที่ฮอลลีวูดได้กำหนดนโยบายดังกล่าว ส่งผลให้บริษัทอิสระที่นำเข้าภาพยนตร์เหล่านี้ ต้องไปซื้อหนังมาเข้าฉายในโรงอยู่ระยะหนึ่ง และยังมีการนำภาพยนตร์เก่าระดับคลาสสิคกลับมาฉายใหม่

ในภาพยนตร์เล่าเรื่องชีวิตการต่อสู้ของบรรดาโชเฟอร์รถบรรทุกในอเมริกา ที่ต้องทำงานแข่งขันกับเวลา  ทั้งยังต้องเผชิญทั้งการรีดไถ และกดขี่ข่มเหงจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทางหลวง จนในที่สุด บรรดาโชเฟอร์กลุ่มหนึ่งก็ฮึดสู้เพื่อประท้วง และขอความเป็นธรรมหลังจากที่ต้องอดทนต่อการกลั่นแกล้งของตำรวจทางหลวงมานาน โดยจัดขบวนรถบรรทุก ซึ่งมีเป้าหมายที่จะไปประท้วงเรียกร้องความเป็นธรรม

สำหรับในประเทศไทย ถือว่ารวดเร็วทันใจอยู่เหมือนกัน เพราะทางผู้จัดจำหน่าย “โอเรียนเต็ล อาร์ตติสท์” หรือ “โอเอ” ซึ่งมีสัญญากับบริษัทภาพยนตร์จากอังกฤษ นามว่า “อีเอ็มไอ ฟิล์ม” นำเข้ามาฉายหลังจากสหรัฐอเมริกา ราวๆ 2 เดือนเศษ โดยเข้าฉายที่โรงภาพยนตร์แมคเคนนา, เมโทร และ แอมบาสเดอร์ ตลอดทั้งโปรแกรม สามารถทํารายได้ถึงหกล้านบาท (สำหรับค่าตั๋วภาพยนตร์ในยุคนั้น ชั้นสูงสุดอยู่ที่ 30 บาท) ส่วนในต่างจังหวัดก็ทําเงินเช่นกัน และยังเป็นที่ชื่นชอบโดยเฉพาะผู้ชมที่มีอาชีพคนขับรถบรรทุกด้วย

สิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้มอบให้ไว้ อย่างแรกเลย ก็คือ ใบหน้าของ “คริส คริสท็อฟเฟอร์สัน” ถูกนำมาออกแบบบนแผ่นผ้าใบปัดขี้โคลน สำหรับรถบรรทุก ทําให้ขายดีไปตามๆ กัน (ก่อนหน้านั้นเคยมีแผ่นผ้าใบปัดขี้โคลนที่ออกแบบด้วยใบหน้าของ “โรเบิร์ต เรดฟอร์ด” ที่สวมแว่นเรย์แบน จากภาพยนตร์เรื่อง “3 วันอันตราย” หรือ Three Days of the Condor)

สำหรับชื่อภาษาไทยของภาพยนตร์เรื่องนี้ ที่สะกดจากการออกเสียงทับศัพท์ในภาษาอังกฤษ กลายเป็นศัพท์ใหม่ที่เรียกเฉพาะผู้ที่ทำหน้าที่ยกอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือที่อยู่ในรถบรรทุก เช่น เวทีวงดนตรีลูกทุ่ง, หมอลำ, ลิเก, หนังกลางแปลงของ “แอ๊ด เทวดา” เป็นต้น ซึ่งผิดไปจากความหมายของคำนี้ ซึ่งหมายถึง “ยานพาหนะสำหรับคุ้มกัน”